امروز 25 شهریور، روز تبلور عشق و حماسه ایرانی در کمک به هم نوعان رنج کشیده پاکستان است؛ مردمی که از خانه و کاشانه خود جدا و آواره کوه و بیابان شده اند.

به گزارش «تابناک»، امروز مردم ایران، بار دیگر فرهنگ متعالی و شعور والای انسانی خود را به رخ جهانیان خواهند کشید و با اهدای کمک های خود به این مردم رنج کشیده، اندکی از دردهای این ملت مستضعف را خواهند کاست.
بنا بر این گزارش، باید گفت که مردم ایران، اتفاقا مردمی هستند که به خوبی این رنج و محنت مردمان پاکستان را درک می کنند، چرا که خود بارها در معرض بلایای طبیعی قرار گرفته و از رودبار تا بم، رنج این رخدادها را بر دوش کشیده اند و نسل پیشین ایرانی، هنوز فراموش نکرده اند که مثلا زمانی که یورگن کلینزمن، فوتبالیست آلمانی به یاری مردم زلزله زده رودبار ایران شتافت، چه روحیه ای دوباره به جام ملت بازگشت که گویی همه دنیا به یاری آنان شتافته است.

 کار آن روز مهاجم تیم ملی آلمان، نه تکلیفی دینی بود و نه اجباری در پی داشت، بلکه وی با انگیزه انسان دوستی و نوع دوستی، مبادرت به این کار کرده بود. امروز هم مردم متمدن ایران در گام نخست، انگیزه های انسان دوستانه خود را در طبق اخلاص گذاشته و به کمک هم نوعانی می شتابند که اتفاقا مانند خود آنان، به سمت یک قبله نماز می خوانند و دل در گرو رسول رحمتی دارند که ما نیز دل هایمان در گرو همان وجود یگانه است.

بر این اساس باید افزود: امروز تمایلات نوع دوستانه ایرانیان در ترکیبی زیبا و با انگیزه حمایت از همسایگان رنج کشیده خود، دست های محبت و نوازش خود را روانه پاکستان خواهند کرد؛ پاکستانی که در حالت عادی، آبستن ناآرامی و کشمکش هایی است که توان مردمان آن دیار را به تحلیل برده است.
سرزمینی که هنوز نگرانی ترور و تخریب را از سر نگذرانده، مهمان های ناخوانده ای همچون طالبان و یانکی های آمریکایی را نیز باید پذیرایی کند؛ مهمان هایی که رنج و غم بر رنج و غم این ملت افزوده اند و کیست که نداند، ممکن است، کشور ما از آشوب و تفرقه و از هم گسیختگی پاکستان، در معرض چه خطراتی قرار گیرد؟! خطراتی که رشد ریگی ملعون و امثالهم، تنها یک نمونه کوچک از آن است.

در پایان باید گفت که تک تک مردم ایران، می توانند به شایستگی با حضور خود در این فعالیت کمک رسانی، دیگران را نیز به این فعالیت خداپسندانه ترغیب کنند، چرا که ما ایرانی ها هستیم که در فرهنگ غنی خود سروده ایم که:

* بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار *